Παρέμβαση σε ειδικές διαγωστικές ομάδες

Εγκεφαλική Παράλυση

Η εγκεφαλική παράλυση είναι μια μη εκφυλιστική  διαταραχή της κίνησης και της στάσης η οποία αναπτύσσεται λόγω βλάβης, δυσλειτουργίας ή μειωμένης ανάπτυξης του κεντρικού νευρικού συστήματος.  Η νευρολογική βλάβη μπορεί να συμβεί ενδομήτρια, περιγεννητικά, ή κατά την διάρκεια των πρώτων 3-5 χρόνων ζωής, και μπορεί ή όχι να συνοδεύεται με νοητική υστέρηση.  Τα χαρακτηριστικά των μυοσκελετικών διαταραχών αναπτύσσονται με τον χρόνο και μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε υποκατηγορίες.  Σπαστική ΕΠ, Αταξική ΕΠ, Δυσκινητική Χορεοαθέτωση, και ανάμικτοι τύποι.  Η κατηγορία της σπαστικής ΕΠ έχει υποκατηγορίες που είναι, η ημιπληγία (όταν η μια πλευρά του σώματος είναι πιο επιβαρυμένη από την άλλη), η τετραπληγία (όταν όλο το σώμα έχει επιβαρυνθεί, με τα άνω άκρα περισσότερο ή λιγότερο από τα κάτω άκρα), η διπληγία (όταν ο κορμός και τα κάτω άκρα είναι πιο επιβαρυμένα από τα άνω άκρα και το πρόσωπο)

Εργοθεραπεία και NDT/Bobath για Παιδιά με Εγκεφαλική Παράλυση

O εργοθεραπευτής που εμπλέκεται με παιδιά που έχουν νευροκινητικές διαταραχές ενδιαφέρεται για το πώς αυτή η διαταραχή εμποδίζει τις ικανότητες του παιδιού να παίξει, να πάει στο σχολείο, να ντυθεί μόνο του και να έχει κοινωνικές σχέσεις με τους φίλους του. Ο στόχος της εργοθεραπείας είναι να ευνοήσει τις λειτουργικές δεξιότητες.

Οι δεξιότητες που αξιολογούνται από τον εργοθεραπευτή συμπεριλαμβάνουν,

Λειτουργικότητα χεριού,
Αυτοεξυπηρέτηση (ένδυση, σίτιση, τουαλέτα, προσωπική υγιεινή),
Οπτικό κινητικές – Οπτικό Αντιληπτικές δεξιότητες,
Σχολικές δεξιότητες,
Ψυχαγωγία και δεξιότητες παιχνιδιού,
Προ-επαγγελματικές δεξιότητες

Οι εργοθεραπευτές χρησιμοποιούν την ανάλυση δραστηριότητας για να εξακριβώσουν ποιοι τομείς μιας δραστηριότητας επιφέρουν δυσκολία  στο παιδί, ο αισθητηριακός τομέας, ο κινητικός τομέας ή ο αντιληπτικός τομέας και να παρέμβουν με επάρκεια στις συγκεκριμένες ανάγκες του παιδιού.

Διαταραχές στο Φάσμα του Αυτισμού

Ο αυτισμός είναι μια κοινωνικοεπικοινωνιακή δυσλειτουργία.  Υπάρχει μια πρωτεύων απώλεια στις κοινωνικές σχέσεις η οποία εμφανίζεται πρώιμα και παραμένει έως και την ενήλικη ζωή.  Η μη λεκτική επικοινωνία είναι ελάχιστη ή απών, οι γλωσσικές ικανότητες αναπτύσσονται αργά, πολλές φορές υπάρχει ηχολαλία, χρήση του μεταφορικού λόγου, και pronominal reversal.  Οι συνοδές αισθητηριακές διαταραχές συμπεριλαμβάνουν διαφορική απτική, οπτική και ακουστική αντίληψη.  Υποδραστηριότητα ή υπερδραστηριότητα μπορεί να υπάρχει.  Οι ιεροτελεστικές συμπεριφορές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις είναι κοινές.

Ανατομικές διαφορές που έχουν εντοπιστεί στα παιδιά με αυτισμό σε περιοχές του εγκεφάλου που ρυθμίζουν το κίνητρο, τα συναισθήματα, την μνήμη και την αισθητηριακή συσχέτιση.

Ελλείψεις της Κοινωνικής Αλληλεπίδρασης:
Επικοινωνιακές Ελλείψεις:
Στερεότυπα Πρότυπα Συμπεριφοράς:

Αναπτυξιακή Καθυστέρηση/ Μαθησιακές Διαταραχές

Η αναπτυξιακή καθυστέρηση και οι μαθησιακές διαταραχές είναι μέρος μιας ομάδας διαταραχών, οι οποίες δεν συσχετίζονται.  Γενικά οι διαταραχές αυτές δεν έχουν πλήρως χαρακτηριστεί, αλλά είναι αρκετά ξεχωριστές έτσι ώστε να διαχωρίζονται από τις άλλες κατηγορίες λειτουργικών απωλειών.  Συμπεριλαμβάνουν:   Αναπτυξιακή Δυσλεξία (διαταραχή του αριστερού ημισφαιρίου), Μαθησιακή Διαταραχή του Δεξιού Ημισφαιρίου και Δυσλειτουργία της Ελλειμματικής Προσοχής με Υπερκινητικότητα.

Νευροανατομικές μελέτες αποδεικνύουν εγκεφαλικές διαφορές που συσχετίζονται με την κάθε κατηγορία.

 

Γενική Υποτονία Συσχετιζόμενη με Αναπτυξιακές Διαταραχές

Τα παιδιά με γενική υποτονία έχουν μειωμένο μυϊκό τόνο, μυϊκή αδυναμία, χαλαρούς συνδέσμους και αυξημένο εύρος κίνησης.  Η μυϊκή ανεπάρκεια τα δυσκολεύει να κινηθούν έναντι στη βαρύτητα και η μειωμένη σταθερότητα λόγου της χαλαρότητας των αρθρώσεων καθυστερεί την μετάβαση προς στασικές φορτίσεις οι οποίες είναι απαραίτητες για την φυσιολογική σκελετική ανάπτυξη.  Η υποτονία συνεισφέρει στη μειωμένη κιναισθητική τροφοδότηση και στην καθυστέρηση χρόνου αντίδρασης, στην καθυστέρηση κινητικής ανάπτυξης και της ομιλίας.  Η υποτονία υπάρχει σε σχεδόν 100% των παιδιών με Σύνδρομο Down, αλλά και στο Σύνδρομο Prader-Willi, στο Σύνδρομο του Εύθραστου Χ, και ίσως στον Αυτισμό.  Είναι κοινή στα παιδιά με σοβαρή νοητική υστέρηση και επίσης εμφανίζεται σαν μεταβατικό στάδιο στην πορεία της εγκεφαλικής παράλυσης.