Εργοθεραπευτικές Προσεγγίσεις στην Θεραπευτική Παρέμβαση

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Συντονισμός Λεπτής Κινητικότητας/Επιδεξιότητα:

Οι δεξιότητες λεπτής κίνησης είναι οι ακριβείς και ελεγχόμενες κινήσεις του χεριού για την εκτέλεση μιας δραστηριότητας.  Η επαρκής ανάπτυξη των δεξιοτήτων λεπτής κινητικότητας εξαρτάται από διάφορες λειτουργίες.  Κάποιες από αυτές τις λειτουργίες είναι: ο επαρκής έλεγχος των μεγάλων και μικρών μυών του σώματος, η ακριβής αντίληψη αισθητηριακών πληροφοριών, ο επαρκής έλεγχος ματιού-χεριού, η συντονισμένη χρήση των δυο πλευρών του σώματος και η ανάπτυξη του επικρατέστερου χεριού.  Στο σχολικό πλαίσιο αυτές οι δεξιότητες είναι απαραίτητες για την χρήση εργαλείων (π.χ. ψαλίδι, μολύβι) για να δέσει τα κορδόνια του, για να χειριστεί κουμπώματα στο σχολικό του σάκο κλπ..  Η θεραπευτική παρέμβαση ξεκινάει με τη χρήση δραστηριοτήτων ή ασκήσεων που ενδυναμώνουν τις κατάλληλες μυϊκές ομάδες και που παρέχουν ευκαιρίες για επαναληπτική εξάσκηση, τόσο όσο και η χρήση βοηθητικών μέσων όπου κρίνεται απαραίτητη. Η Οπτική Αντίληψη συσχετίζεται με την παρέμβαση της λεπτής κινητικότητας γιατί αναφέρεται στην ικανότητα του παιδιού να χρησιμοποιήσει οπτικές πληροφορίες και να αναγνωρίσει, να ανακαλέσει, να διακρίνει και να βγάλει νόημα από αυτά που βλέπει.  Η παρέμβαση για τις δυσκολίες σ’ αυτόν τον τομέα συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένες δραστηριότητες  που διευκολύνουν τον συντονισμό κινήσεων του ματιού, της κεφαλής και του χεριού.

Η Ανάπτυξη Δεξιοτήτων Αδρής Κινητικότητας: Οι δεξιότητες αδρής κινητικότητας σχετίζονται με τις μεγάλες μυϊκές ομάδες.  Όταν αυτές οι ομάδες λειτουργούν με συντονισμό, επιτρέπουν το παιδί να συμμετέχει με επιτυχία σε σωματικά προκλητικές και σχετικές με την ηλικία του δραστηριότητες όπως :  να ωθεί τον εαυτό του στην κούνια, να παίζει στο μονόζυγο στον παιδότοπο, στα σχολικά αθλήματα και στα σχολικά προγράμματα φυσικής αγωγής. Ο εργοθεραπευτής παρέχει παρέμβαση με την χρήση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων αδρής κίνησης οι οποίες είναι προκλητικές για τις ειδικές ανάγκες του παιδιού. Οι τομείς της ισορροπίας, των αντιδράσεων προσανατολισμού, οι διακυμάνσεις του μυϊκού τόνου, ο κινητικός σχεδιασμός και ο γενικός συντονισμός, που πιθανότατα έχουν έναν υπόβαθρο ρόλο, θα συμπεριληφθούν στην παρέμβαση μέσω προσεχτικής επιλογής δραστηριοτήτων και/ή θεραπευτικής υποστήριξης.

Οι Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής: Κατά την διάρκεια μιας τυπικής ημέρας απαιτείται από το παιδί να είναι όσο το δυνατό ανεξάρτητο στις δεξιότητες της καθημερινής ζωής όπως στην τουαλέτα, στο φαγητό, στο να ντύνεται και να ξεντύνεται και να πλένει τα χέρια του.  Ο εργοθεραπευτής παρεμβαίνει όταν το παιδί έχει μια σημαντική καθυστέρηση σ’ αυτόν τον τομέα και σαν αποτέλεσμα επηρεάζεται η λειτουργική του ανεξαρτησία.  Η θεραπευτική παρέμβαση συμπεριλαμβάνει εκπαίδευση μέσω επανάληψης, μέσω προσαρμογών και εκπαίδευσης των άλλων στην ομάδα.

Η Σίτιση και η Στοματοκινητική Λειτουργικότητα: Θέματα σίτισης και σχετικά θέματα με την στοματοκινητική λειτουργικότητα επηρεάζουν την ανεξαρτησία του παιδιού στο φαγητό τόσο στο σπίτι, όσο και στο σχολικό πλαίσιο.  Ο εργοθεραπευτής θα αξιολογήσει προσεχτικά τις λειτουργικές ανάγκες και θα εντάξει ή ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα σίτισης, συστάσεις ή συγκεκριμένες παρεμβάσεις για την βελτίωση των στοματοκινητικών μυών.  Ο θεραπευτής θα συστήσει και να επιβλέπει ένα καθημερινό πρόγραμμα παρέμβασης.

Το Παιχνίδι / Η Κοινωνικότητα: Πολλές φορές τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δυσκολεύονται να εμπλακούν σε παιχνίδι με συνομήλικους τους.  Ο εργοθεραπευτής θα σχεδιάσει με προσοχή κάποιες δραστηριότητες που διευκολύνουν την ανάπτυξη των δεξιοτήτων παιχνιδιού, με έμφαση και στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων επικοινωνίας.  Στην παρέμβαση θα συμπεριληφθούν όσο το δυνατό περισσότερες δεξιότητες που θα βοηθήσουν το παιδί να εκμεταλλευθεί ευκαιρίες για παιχνίδι τόσο στο σπίτι, όσο και στο σχολείο.

Η Αισθητηριακή Ολοκλήρωση: Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι η οργάνωση αισθητηριακών εισερχόμενων πληροφοριών για χρήση.  Η “χρήση” μπορεί να είναι η αντίληψη του σώματος ή του κόσμου γύρω μας, μια προσαρμοσμένη απόκριση, μία διαδικασία μάθησης, ή η ανάπτυξη κάποιας νευρωνικής λειτουργίας.  Μέσα από την αισθητηριακή ολοκλήρωση, οι πολλοί τομείς του νευρικού συστήματος συνεργάζονται έτσι ώστε ένα άτομο να μπορεί να αλληλεπιδρά με επάρκεια μέσα στο περιβάλλον.  Μέσα στην τάξη μπορεί να αναγνωριστούν παιδιά τα οποία δυσκολεύονται να αποδώσουν σε κάποιες δεξιότητες, λόγο ανεπάρκειας της αισθητηριακής επεξεργασίας.  Η θεραπευτική παρέμβαση κατευθύνει το παιδί μέσω δραστηριοτήτων που μπορούν να προκαλέσουν τις ικανότητες του έτσι ώστε να αποκριθεί κατάλληλα προς τα εισερχόμενα αισθητηριακά ερεθίσματα.