Εργοθεραπεία

Η Εργοθεραπεία είναι ένα επάγγελμα αφοσιωμένο στην ενίσχυση της υγείας.  Ο ορισμός της υγείας, σχετικά με την θεωρητική βάση της εργοθεραπείας, δεν είναι απλώς η απώλεια αρρώστιας, αλλά προϋποθέτει την επιτυχή και ευχάριστη εμπλοκή σε δραστηριότητες που θεωρούνται καθημερινές “εργασίες” και μια ισορροπία ανάμεσα στους τομείς ανάπαυσης, ενασχόλησης και παιχνιδιού.

“Η εργοθεραπεία είναι η τέχνη και η επιστήμη που κατευθύνει την συμμετοχή ενός ατόμου σε συγκεκριμένες δραστηριότητες έτσι ώστε να επαναφέρει, να ενισχύσει και να βελτιώσει την απόδοση του :  να διευκολύνει την μάθηση των δεξιοτήτων και των λειτουργιών που είναι απαραίτητες για την προσαρμογή και την παραγωγικότητα: να απελάσει ή να διορθώσει την παθολογία και να ενθαρρύνει και να διατηρήσει την υγεία. Ο όρος “εργασία” στο όνομα του επαγγέλματος αναφέρεται στην ατομική και κατευθυνόμενη προς έναν στόχο χρήση του χρόνου, της ενέργειας και της προσοχής.

Η βασική απασχόληση του επαγγέλματος αφορά την ανάπτυξη και την διατήρηση της ικανότητας καθόλη την διάρκεια της ζωής, έτσι ώστε να μπορεί ένα άτομο να εκτελέσει ικανοποιητικά για τον ίδιο αλλά και για άλλους, αυτές τις δραστηριότητες και τους ρόλους που είναι βασικοί για μια παραγωγική ζωή και για κατάκτηση του εαυτού του και του περιβάλλοντος.”Ορισμός από: Αμερικανική Οργάνωση Εργοθεραπευτών (AOTA,  1995)

Η εκπαίδευση των εργοθεραπευτών συμπεριλαμβάνει την νευρολογία, την κινησιολογία, την ψυχολογία, την ανάπτυξη παιδιού, την ανάλυση δραστηριότητας και γενικά την αποκατάσταση λειτουργικότητας.   Στην παρέμβαση τους, συνδυάζουν το ιατρικό με το εκπαιδευτικό μοντέλο.

Στον τομέα της παιδιατρικής, οι εργοθεραπευτές ασχολούνται με την λειτουργικότητα του παιδιού και με την ικανότητα του να αλληλεπιδρά μέσα στο καθημερινό του περιβάλλον είτε είναι στο σπίτι, στο σχολείο, ή μέσα στην κοινότητα.

Τομείς Αντιμετώπισης:

• Λεπτή κινητικότητα
  
  
• Δεξιότητες γραφής
  
  
• Οπτικοκινητική ολοκλήρωση και οπτική αντίληψη
  
  
• Αισθητηριακή επεξεργασία
  
  
• Κινητικός σχεδιασμός και συντονισμός
  
  
• Ψυχοκοινωνικές δεξιότητες
  
  
• Δεξιότητες παιχνιδιού
  
  
• Οργάνωση συμπεριφοράς
  
  
• Δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης – ένδυση, σίτιση, τουαλέτα, προσωπική υγιεινή
  
  
• Περιβαλλοντικές προσαρμογές / τροποποιήσεις για μέγιστη λειτουργικότητα
  
  
• Εφαρμογές βοηθητικών μέσων (νάρθηκες άνω άκρων)

Η εργοθεραπεία θεωρεί ως άκρως σημαντική την χρήση των απασχολήσεων και των δραστηριοτήτων για την επίτευξη θεραπευτικών στόχων κατά την διάρκεια παρέμβασης σε παιδιά που εμφανίζουν εργασιακές δυσλειτουργίες, ως αποτέλεσμα μιας διαταραχής.

Οι σκόπιμες δραστηριότητες είναι θεραπευτικές όταν:

Έχουν σημασία, νόημα και στόχο

Ενεργοποιούν τον συντονισμό ανάμεσα στο αισθητικοκινητικό, το γνωστικό, το ψυχολογικό και το ψυχοκοινωνικό σύστημα.

Ενθαρρύνουν την αίσθηση της κατάκτησης του περιβάλλοντος και συναισθήματα ικανότητας

 

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ  ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ:

Διευκολύνουν την επικοινωνία
Αναπτύξουν σχέσεις
Αυξάνουν την αυτοεκτίμηση μέσω επιτυχής συμμετοχής

ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝ   ΚΑΙ  ΑΝΑΠΤΥΣΟΥΝ:

• Αισθητικοκινητικές δεξιότητες
  
  
• Ψυχολογικές δεξιότητες
  
  
• Κοινωνικές δεξιότητες
  
  
• Γνωστικές δεξιότητες

ΓΙΑ:

• Επίλυση προβλημάτων
  
  
• Μάθηση
  
  
• Οργάνωση εργασίας

Το βασικό μέσο παρέμβασης στην παιδιατρική εργοθεραπεία είναι το παιχνίδι.  Το παιχνίδι είναι η κύρια “εργασία” των παιδιών και μέσα από αυτό αναπτύσσουν δεξιότητες για τις αλληλεπιδράσεις τους με το περιβάλλον, τόσο όσο και να οργανώσουν την συμπεριφορά τους στις αυξανόμενες απαιτήσεις ενός πιο σύνθετου περιβάλλοντος. Το παιδί μαθαίνει δεξιότητες και αναπτύσσει ενδιαφέροντα  μέσα από το παιχνίδι, που αργότερα αυτά επηρεάζουν τις επιλογές του και την επιτυχία του στο σχολείο, στη δουλειά και στην ψυχαγωγία.